تحلیل الزامات نهادی جهت تحقق برنامه‌ریزی ارتباطی در تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد برنامه ریز شهری maryam.mokhberi77@yahoo.com

2 دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر تهرانp.patovi@yahoo.com

چکیده

مقدمه و هدف پژوهش: برنامه‌ریزی ارتباطی از نظریات مطرح دهه 1990 میلادی قلمداد می​‌شود که مورد توجه وسیع برنامه ریزان قرار گرفت. با توجه به اهمیت این نظریه، این پژوهش با هدف شناسایی زمینه‌های اجرایی و نهادی جهت عملی کردن برنامه‌ریزی ارتباطی در تهران تهیه شده است.
روش پژوهش: جهت دستیابی به هدف تحقیق، رویکرد مکمل نهادگرایی استفاده شده و با تلفیق دو دیدگاه نهادگرایی و برنامه‌ریزی ارتباطی، چارچوب تحقیق طراحی شده است. این تحقیق با استفاده با بررسی توصیفی-تبیینی اطلاعات موجود، به بررسی و تحلیل نظام برنامه‌ریزی شهری تهران و ارائه پیشنهادات می​‌پردازد.
یافته ها: یافته‌ها نشانگر این است که نبود هماهنگی و همکاری بین بخشی در نهادهای ذی ربط، ناهمخوانی و تداخل قوانین و مقررات شهری دررابطه با وظایف نهادها، عدم تعریف نقش میانجی گر و تسهیل گر برای برنامه ریز، ضعف مشارکت مردمی و نقش کمرنگ سازمانهای مردم نهاد و فقدان سیستم آموزشی فراگیر و فرهنگ سازی ضعیف از مهمترین مشکلات در نظام برنامه‌ریزی تهران هستند.
نتیجه گیری: نظام برنامه‌ریزی تهران برای انطباق با برنامه‌ریزی ارتباطی نیاز به انجام اقدامات در چهار بعد اصلی یعنی تعریف وظایف جدید برای برنامه ریز، فراهم آوردن الزامات داخلی نهادهای رسمی و نهادهای غیررسمی و ایجاد همکاری بین کلیه نهادهای ذی ربط برنامه‌ریزی دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Analysis of institutional requirements for realizing communicative planning in Tehran

نویسندگان [English]

  • maryam mokhberi 1
  • Parvin Partovi 2
2 daneshyar
چکیده [English]

Introduction and Objectives of the research: Communicative planning is one of the major ideas of the 1990s that was widely considered by planners. Considering the importance of this theory, this research is aimed to identify executive and institutional contexts for realizing communicative planning in Tehran.
Methodology: In order to achieve the research’s goal, complementary approach of institutionalization has been used and the research framework has been designed by combining the two views of institutionalization and communicative planning. This study investigates and analyzes the urban planning system of Tehran, using descriptive-explanatory information.
Findings: The findings indicate that the most important problems in Tehran planning system are: lack of coordination and co-operation among the relevant institutions, inconsistency and conflict between urban laws and regulations in relation to the duties of the institutions, lack of defining mediator and facilitator role for planners, weakness of public participation, the inconspicuous role of NGOs, lack of a comprehensive educational system and weak cultural development.
Conclusion: Tehran planning system requires implementing actions in four main dimensions, to adapt to communicative planning: defining new tasks for planning, providing internal requirements of formal and informal institutions, and establishing cooperation among all relevant institutions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • communicative planning
  • executive and institutional mechanism
  • institutionalism
  • institution
  • Tehran