آسایش، حسین. (1380). سنجش کیفیت زندگی در یکصد شهر بزرگ جهان، فصلنامه مدیریت شهری، سال دوم، شماره هشتم، 105-94.
اسمیت، دیوید (1381). رفاه انسانی و عدالت اجتماعی، ترجمه حسین حاتمینژاد و حکمت شاهی اردبیلی، نشریه اطلاعات سیاسی- اقتصادی، سال هفدهم، شمارههای 186 و 185، 173-160.
باسخا، مهدی، عاقلی کهنه شهری، لطفعلی و مسائلی، ارشک (1388). رتبهبندی شاخص کیفیت زندگی در استانهای کشور، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال نهم، شماره 37، 112-95.
باری، نورمن (1380). رفاه اجتماعی، ترجمه سید اکبر میرحسینی و سید مرتضی نوربخش، چاپ اول، انتشارات سمت.
چاران دوب، شیاما (1377). نوسازی و توسعه، ترجمه مرتضی قرهباغیان و مصطفی ضرغامی، چاپ اول، انتشارات موسسه خدمات فرهنگی رسا.
خادمالحسینی، احمد و منصوریان، حسین و ستاری، محمدحسین (1389). سنجش کیفیت ذهنی زندگی در نواحی شهری، مطالعه موردی: شهر نورآباد استان لرستان، فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، سال اول، شماره سوم،60-45.
ربانی خوراسگانی، علی و کیانپور، مسعود (1386). مدل پیشنهادی برای سنجش کیفیت زندگی، مطالعه موردی: شهر اصفهان، مسایل اجتماعی ایران، سال پانزدهم، شماره 59-58، 108-67.
رضوانی، محمدرضا، متکان، علی اکبر، منصوریان، حسین و ستاری، محمدحسین. (1388). توسعه و سنجش شاخصهای کیفیت زندگی شهری، مطالعه موردی: شهر نورآباد، استان لرستان، مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای سال اول، شماره دوم، 110-87.
سیف الدینی، فرانک. (1381). فرهنگ واژگان برنامهریزی شهری و منطقهای، چاپ دوم، دانشگاه شیراز.
عظیمی، آزاده. (1389). ابعاد و شاخصهای کیفیت زندگی شهری، ماهنامه اطلاع رسانی، آموزشی و پژوهشی، شماره 55، 8-4.
علیاکبری، اسماعیل و امینی، مهدی. (1389). کیفیت زندگی شهری در ایران: 1385-1365، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال دهم، شماره 36، 148-121.
فاضلی، محمد. (1389)، ارزیابی تاثیرات اجتماعی، چاپ اول، انتشارات جامعهشناسان.
فرجی ملایی، امین، رهنمایی، تقی و فرهودی، رحمتاله (1389). تحلیل شاخص های کیفیت زندگی شهری و برنامه ریزی برای بهبود آن، مورد شهر بابلسر، پایاننامه کارشناسی ارشد در رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
فرجی ملایی، امین (1389). رویکردهای کیفیت زندگی، نشریه شوراها، سال پنجم، شماره 55، 15-9.
فلاحی یارولی، اسدعلی (1389). بررسی سنجش کیفیت زندگی در مناطق روستایی، مطالعه موردی: بخش کاکاوند شهرستان دلفان، پایاننامه کارشناسی ارشد در رشته جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
قالیباف، محمد باقر، روستایی، مجتبی، رمضانزاده لسبویی، مهدی و طاهری، محمدرضا (1390). ارزیابی کیفیت زندگی شهری؛ مطالعه موردی: محله یافتآباد، فصلنامه علمی پژوهشی انجمن جغرافیای ایران، سال نهم، شماره 31، 53-33.
کوکبی، افشیین، پورجعفر، محمدرضا و تقوایی، علی اکبر (1384). برنامهریزی به منظور ارتقا کیفیت زندگی شهری در مرکز شهر؛ مورد مطالعه: پهنه مرکزی شهر خرمآباد، پایاننامه کارشناسی ارشد در رشتهشهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس.
کوکبی، افشین، پورجعفر، محمدرضا و تقوایی، علی اکبر (1384). برنامهریزی کیفیت زندگی شهری در مراکز شهری، تعاریف و شاخصها، جستارهای شهرسازی، سال چهارم، شماره 12، 12-6.
کوکبی، افشین (1386). معیارهای ارزیابی کیفیت زندگی شهری در مراکز شهری، نشریه هویت شهر، سال اول، شماره اول، 86-75.
غفاری، غلامرضا و امیدی، رضا (1388). کیفیت زندگی؛ شاخص توسعه توسعه اجتماعی، تهران: نشر شیرازه.
لطفی، صدیقه (1388). مفهوم کیفیت زندگی شهری: تعاریفف ابعاد و سنجش آن در برنامهریزی شهری، فصلنامه جغرافیای انسانی، سال اول، شماره چهارم،80-65.
مهدیزاده، جواد (1382). برنامهریزی راهبردی توسعه شهری؛ تجربیات اخیر جهانی و جایگاه آن در ایران، چاپ دوم، شرکت طرح و نشر پیام سیما.
وظیفهدوست، حسین و امینی، مهدی (1388). بررسی میزان اهمیت شاخصهای کیفیت زندگی شهری: ازدیدگاه مدیران و متخصصان مدیریت شهری، فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، سال اول، شماره سوم، 18-1.
Lee, Y.-J., (2008), Subjective quality oflife measurement in Taipei, Building andEnvironment, 43(7), 1205-1215.
Malkina-Pykh, Irina G. and Pykh, Yuri A. (2007), “Quality of life indicatorsat different scales: theoretical background”. Ecological Indicators. No. 228, 854-862.
Marans, Robert W. (2003), “Understanding environmental quality throughquality of life studies: the 2001 DAS
andits use of subjective andobjective indicators”. Landscape and Urban Planning. No. 65(1-2), 73-83.
Massam, B.H. (2002),"Quality of life: Public planning and private living". Progress in Planning, 58, 141–227.
McCrea, R., Shyy, T.-K. and Stimson, R., (2006), What is the Strength of the Link Between Objective and Subjective Indicators of Urban Quality of Life?, Applied Research in Quality of Life, 1(1), 79-96.
Mitchell, G., Namdeo, A., Kay, D., (2001), A new disease-burden method for estimatingthe impactof outdoor air quality on human health,. Science of the Total Environment, 246, 153–164.
Naude´,W., Rossouw, S., Krugell, W.,(2009), The non-monetary quality of city life in South Africa, Habitat international, 33(4), 319-326.
Pacione, M., 2003, Urban environmental qualityand human wellbeing- a social geographical perspective, Landscape and Urban Planning, NO. 65(1-2), 19-30.
Santos, L. and Martins, I., (2007), Monitoring Urban Quality of Life: The Porto experience, Social Indicators Research, 80(2), 411-425.
Schyns, Peggy and Jeroen Boelhouwer (2004), Measuring Quality Of Life in Amsredam from the viewpoint of participation, The Amsterdam bureau for Research an statistics/ Social and Cultural Planning Office.
Tuan Seik, f. (2000): Subjective assessment of urban quality of life in Singapore, Habitat International, 24(1), 31-49.
Ulengin,Burc, Fusun Ulengin & Umit Guvenc (2001): A multidimensional approach to urban quality of life: The case of Istanbul, European Journal of Operation Reasrch, 130(2), 361-274.
Van Kamp I, Leidelmeijer K, Marsmana G, de Hollander AEM, ( 2003), Urban environmental quality and human well-being towards a conceptual framework anddemarcation of concepts; a literature study. Landscape and Urban Planning;65,5-18.
World Health Organization (WHO). WHOQOL: annotated bibliography(October 1999 version). Geneva: WH; 1999.
)